Όμορφη πορτοκαλιά μου του Χοσέ Μάουρο Ντε Βασκονσέλος

 Όμορφη πορτοκαλιά μου του Χοσέ Μάουρο Ντε Βασκονσέλος

Μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλίκιωσης με φόντο μια φτωχή και γεμάτη ανισότητες Βραζιλία της δεκαετίας του 1920. Ο Ζεζέ, ένα πεντάχρονο πανέξυπνο αγόρι, προσπαθώντας να ξεφύγει από τη μίζερη πραγματικότητα που η φτώχεια και η ανεργία διαμορφώνουν στο σπίτι του, "υιοθετεί" μια μικρή πορτοκαλιά. Της λέει τον πόνο και τα παράπονά του, τα όνειρα και τις ελπίδες του. Ο ζωηρός και δραστήριος χαρακτήρας του τον ωθεί συνέχεια σε σκανταλιές και τον βάζει διαρκώς σε προβλήματα. Μοναδικό του αποκούμπι ο ηλικιωμένος φίλος του, ο "Πορτογαλέζος", και η όμορφη πορτοκαλιά του. Όταν κινδυνεύσει να τους χάσει και τους δύο, θα ωριμάσει απότομα και πρόωρα.

Εξαιρετικά καλογραμμένο, άμεσο και συγκινητικό βιβλίο με ιδιαίτερα ζωντανούς διαλόγους και απίθανες, ιδιαίτερες σκηνές. Το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι η γοητευτική, αθώα παιδική ματιά με την οποία ο μικρούλης ήρωας αντικρίζει τη θλιβερή και άδικη πραγματικότητα που βιώνει. Αυτή η θεμελιακή αντίθεση, ανάμεσα στην καθαρή ματιά του μικρού με την αδικία που τον περιβάλλει, κάνει τον Ζεζέ έναν από τους σαγηνευτικότερους μυθιστορηματικούς ήρωες και το βιβλίο από αυτά που δεν ξεχνάς ποτέ!

Ο συγγραφέας μεταφέρει δικά του βιώματα στη συγγραφή, καθώς και ο ίδιος μεγάλωσε στη Βραζιλία τη δεκαετία του 1920. Ωστόσο, καταφέρνει να μας θυμίσει την παιδική αφέλεια και αθωότητα που όλοι διαθέταμε ως παιδιά, εκφράζοντας τελικά μια διαχρονική, παγκόσμια εμπειρία. Η απόδοση της Άλκης Ζέη στην ωραία αυτή έκδοση από το Μεταίχμιο είναι εξαιρετική και σίγουρα προσδίδει πολλά στην απόλαυση που το βιβλίο αυτό προξενεί ακόμα και στον ενήλικο αναγνώστη.

Απόσπασμα: "Η μαμά μου, λοιπόν, είναι Ινδιάνα. Έχει κατάμαυρα ίσια μαλλιά και είναι πολύ μελαχρινή. Απ' όλη την οικογένεια, μονάχα εγώ και η Γκλόρια είμαστε ξεπλυμένοι. Η μαμά δουλεύει στον εγγλέζικο μύλο, για να βγαίνει το νοίκι. Προχθές σήκωσε ένα βαρύ κασόνι και την έπιασε ένας δυνατός πόνος. Αναγκάστηκε να πάει στο γιατρό. Εκείνος της έδωσε μια ζώνη, γιατί, είπε, έχει κήλη. Η μαμά μου είναι πολύ καλή μαζί μου. Άμα θέλει να με δείρει, παίρνει κάτι ψιλές βεργούλες από τον κήπο και με χτυπάει μόνο στα πόδια. Γυρνάει το βράδυ από τη δουλειά ψόφια στην κούραση και δεν έχει κουράγιο ούτε να μιλήσει".

Ροζάνα Κονδυλάκη