Πότε διάβολος, πότε άγγελος του Κώστα Ακρίβου

 

Ο Κώστας Ακρίβος στο νέο του βιβλίο καταπιάνεται με μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της Ελληνικής Επανάστασης, τον αρχιστράτηγο Γεώργιο Καραϊσκάκη. Με τον ευρηματικό και εύστοχο τίτλο «Πότε διάβολος, πότε άγγελος» ιχνηλατεί τη σπουδαία του πορεία: «γιος της καλογριάς», κοινωνικά στιγματισμένος που γεννήθηκε εκτός γάμου, κλέφτης και αρματολός στην περιοχή των Αγράφων, μισθωτός στην υπηρεσία του Αλή Πασά, αρχηγός του αγώνα έως τον μυστήριο θάνατό του το 1827.

Αυτή την έντονη και πορεία από αγρίμι, όλο θυμό και νεύρο, σε συνειδητοποιημένο πατριώτη και οξυδερκή ηγέτη, που ενέπνεε τα παλικάρια του με το πρότυπο του αγώνα του, το απαράμιλλο θάρρος και την «όμορφη αφροσύνη» του περιγράφει δεξιοτεχνικά ο Ακρίβος στο βιβλίο του δικαιώνοντας το υπαινικτικό σχήμα του τίτλου: από διάβολος à άγγελος, ανδρωμένος μέσα στη φωτιά του Αγώνα.

Χαρακτηριστική ως προς αυτό η επόμενη παράγραφος του βιβλίου: «Αλλιώτικος έδειχνε τώρα ο καπιτάνος. Σα να ‘χε ξεχάσει την κάψα να κάνει δικό του το αρματολίκι στ’ Άγραφα και σα να μην είχε πάρει μέρος στο πλιάτσικο στο Μοριά. Γύρω απ’ τις φωτιές π’ ανάβαμε τα βράδια να ζεσταθούμε τον άκουγες να μιλάει όχι όπως πρωτύτερα. Τώρα έλεγε πώς θα γίνει να διώξουμε τον Τούρκο όχι μόνο απ’ τη Ρούμελη και το Μοριά, μα και πιο πάνω απ’ τον Άσπρο. Πέταγαν φωτιές τα μάτια του και κορδώθηκε κάποια στιγμή μόλις ένα απ’ τα παλικάρια του ‘πε πως είναι ο καινούργιος Λεωνίδας. Απ’ την άλλη κιόλας μέρα έδειξε με τα έργα του πόσο δίκιο είχα για τ’ άλλαγμά του».

Στις σπουδαίες αρετές του βιβλίου συγκαταλέγεται η ζωντανή, δεσπόζουσα γλώσσα, η ντοπιολιαλιά της περιοχής και της εποχής, καθώς και φροντίδα του συγγραφέα για ιστορική ακρίβεια και η δοκιμιακού τύπου απόδοση ευθυνών ως προς το θάνατο του ήρωα. Τέλος, ο μακρινός πρόγονος που συνδέει τον αγωνιστή με τον συγγραφέα είναι ένα ενδιαφέρον συγγραφικό εύρημα που προσδίδει αμεσότητα και βιωματικό τόνο στο κείμενο, ταυτόχρονα ωστόσο εξηγεί κάπως νομοτελειακά τη μαγεία που ασκεί η προσωπικότητα του Καραϊσκάκη με τις αντιφατικές της συνιστώσες πάνω στον συγγραφέα, μαγεία που, κι αυτό είναι το ενδιαφέρον, νιώθει έντονη και ο αναγνώστης κλείνοντας το ωραίο αυτό βιβλίο.